Nieuws
| Johan aan het woord 24 - zondag 2 februari 2025 |
02/02/2025
Eigen veiligheid prioriteert
Psychiatrie/mentale gezondheid
Rechtenvrije afbeelding Freepik.com
Rechtenvrije afbeelding Freepik.com
Voor wie het afgelopen week heeft gemist op de diverse sociale media: ik heb de woning in Rotterdam-Noord niet genomen. Het lag noch aan de bereikbaarheid noch aan de toegankelijkheid. Er is weer een nieuwe harde voorwaarde bijgekomen: mijn eigen veiligheid. Ik verklaar mij nader in dit blog.
Reeds een uur voor het tijdstip van de bezichtiging, afgelopen maandag, was ik ter plekke gearriveerd. Dat gaf mij mooi de gelegenheid allereerst de omgeving te verkennen. De tramhalte was inderdaad niet ver verwijderd van de woning. Dirk van den Broek bleek zich zoals voorspeld op zo'n drie minuten lopen afstand te bevinden. Top. Aan de eerste harde voorwaarde was voldaan. Bereikbaarheid uitstekend.
Ik bleef na verkenning voor de deur hangen, wachtend op de persoon van de woningbouwcorporatie. Bewoners kwamen en gingen. Allerlei nationaliteiten. Allemaal 55+. Sommigen ietwat schuifelend en schuchter om zich heen kijkend. Dat viel op. Op een gegeven moment arriveerden twee dames die met een eerder aangekomen man het gebouw binnengingen. Na een tijdje kwamen ze weer buiten, druk discussiërend. Het was ondertussen bijna twee uur. 'Bent u van de woningbouwcorporatie?', vroeg ik. 'Nee, wij zijn van Antes.' Antes, die naam kende ik ergens van. Mijn kwartje/frank viel nog niet. Even later arriveerde kandidaat nummer 3, een stel. Kandidaat nummer 2 kwam niet opdagen/stuurde zijn kat. De opzichter was intussen eveneens gearriveerd. We gingen naar boven.
Woning zo zo
Sociale huurwoningen zijn woningen waar in de regel het nodige aan moet gebeuren. De woon- en slaapkamer zagen er redelijk en lekker ruim uit. De keuken kon mij maar matig bekoren. Ik had voor bezichtiging een tip gekregen voor een betrouwbare klusjesman. Die zou zeker werk gaan hebben aan de keuken. Het stel had het snel gezien. Ze namen de woning niet. Bleef Johan over. Ik sta enigszins onder tijdsdruk om een permanente woonlocatie te vinden. Ondanks mijn bedenkingen over de keuken neigde ik ernaar ja te zeggen. De opzichter wilde de registratie al rond maken, zodat het kantoor mij later in de week kon contacteren om het huurcontract te tekenen. Ho makker, zover was Johan nog niet. Ik had eerst een vragenlijstje dat ik wilde afwerken.
Bewoners met psychische problematiek
Die vragen waren algemeen van aard. Op een gegeven moment zei de opzichter dat er mensen met verschillende achtergrond wonen, sommigen krijgen begeleiding. Oh (!?). 'Vanwege fysieke problemen of geestelijke?' 'Kan allebei. Wij spelen daar verder geen rol in.' De meeste organisaties die actief zijn in de gehandicapten- en ouderenzorg ken ik van naam. Antes doet niets in dienstverlening aan mensen met een fysieke beperking. Dat wist ik zeker. Verstandelijke beperking? Volgens mij ook niet. Bleef over de optie verslavingszorg/psychische problematiek. Dat was voor mij het breekpunt.
'Sorry, ik zie van de woning af.' 'Waarom?' 'Als hier mensen wonen met psychische problematiek ga ik mij niet veilig voelen. Het is niet discriminerend bedoeld, maar ik zit straks in mijn eentje vier hoog zonder een exact beeld te hebben van de problematiek van sommige medebewoners. Er moet maar eens brand uitbreken.' Nu kan dat natuurlijk altijd en overal gebeuren. Johan consumeert echter ook de nieuwsberichten die handelen over incidenten die ontstaan met mensen met een psychiatrisch verleden die zelfstandig wonen onder begeleiding. 'Ik snap het. Er is hier weleens een keukenbrandje geweest bij een bewoner moet ik toegeven. Eigenlijk zou jij gewoon een benedenwoning moeten hebben, maar die staan momenteel niet leeg bij ons.' 'Ik zoek verder.'
Eenmaal thuis googlede ik op Antes.
Antes (ontstaan uit een fusie van Delta psychiatrisch centrum
Poortugaal en Bouman GGZ) fuseerde in oktober 2017 met Parnassia Groep.
Als ketenzorgbedrijf heeft Antes in haar werkgebied een belangrijke rol
in het realiseren van een goede afstemming en samenwerking tussen de
zorgbedrijven van Parnassia Groep
Aha, dat was het. GGZ/psychiatrie. Dat zijn zwaardere gevallen dan mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB) die ook vaak zelfstandig wonen met begeleiding. LVB'ers worden in de regio Rotterdam-Rijnmond door andere specialistische organisaties begeleid, zoals Pameijer.
Nogmaals: ik begrijp helemaal dat mensen met een psychiatrische achtergrond de kans moeten krijgen om weer zelfstandig te wonen. Geen discussie daarover. Maar ik moet ook kijken naar mijn eigen fysieke beperking en hoe ik daarmee zo veilig mogelijk zelfstandig kan wonen. In Rotterdam heb ik op hoger gelegen verdiepingen gewoond zonder lift. In Antwerpen woonde ik vier hoog met lift. Antwerpse studenten zijn een heel ander volk, al kun je niet uitsluiten dat ook onder hen iemand met psychische problemen worstelt. Punt is dat ik bij een brand of ander incident niet snel per trap van vier hoog naar beneden geraak. De lift gebruiken is in het geval van brand verboden. Vanwege dat potentiële risico voor mijn eigen veiligheid, gecombineerd met de aanwezigheid van bewoners met psychische problemen, heb ik de woning dus afgewezen.
Ik sta (voorlopig nog) alweer op plek 1 voor andere woningen, helaas nu niet in Rotterdam centrum. Deze maand zal ik toch een keer tegen iets ja moeten zeggen. Anders wordt de tijd om te verhuizen voor eind april wel heel krap. Ik blijf kieskeurig. Ik kan niet anders.
Zelfstandig aan de slag op werk
Naast het redigeren/corrigeren van bestaande teksten heb ik op mijn werk de afgelopen week op verzoek van collega's zelf enkele opzetjes voor teksten geschreven. Ik hoor de komende week wel of mijn schrijfstijl in de smaak valt. Verder heb ik wat zitten experimenteren met het plaatsen van afbeeldingen op intranetpagina's. Het CMS dat ze gebruiken is verder niet moeilijk, maar het is even passen en meten hoe groot je de afbeeldingen wilt hebben. Om afbeeldingen aan te passen, zijn weer handige gratis websites beschikbaar. De collega's begin ik steeds beter te kennen. Op maandag spreek ik er weer een over haar werk en wat wij voor elkaar daarin kunnen betekenen. Het werk loopt wel.
Een woning. Ik zoek met spoed een woning. Graag een die bereikbaar en toegankelijk is. En waar de bewoners een niet te volle rugzak uit het verleden met zich meedragen. Iedereen heeft wel zo'n rugzak. Ik ook. Het is de kunst goed om te gaan met de inhoud daarin. Niet iedereen kan dat even goed. Voor mijn eigen fysieke veiligheid is het beter dat nieuwe medebewoners daar wel toe in staat zijn en dat ik daar in grote mate op mag vertrouwen.
Copyright tekst: Johan Peters, 02/02/2025 - ...
Reacties:
| Er zijn nog geen reacties op dit bericht geplaatst. |
Reageren: