Nieuws
| Johan aan het woord 20 - zondag 5 januari 2025 |
05/01/2025
Aan het werk
Rechtenvrije meme Kermit de kikker
druk aan het typen
druk aan het typen
Mijn korte terugkeer naar Antwerpen is mij goed bevallen. Het hotel was prima. De wandeling door het centrum ging sneller dan gedacht en ik wist er nog feilloos de weg. Wie meer erover wil lezen, kan onder andere terecht op Reporters Online (donatie stel ik altijd op prijs, hoe klein het bedrag ook!). Ergens was het maar goed dat ik oudjaarsdag veel vroeger op mijn hotelkamer terugkeerde dan gepland. Ik ontving die middag een mail van de administratie van de SVB met mijn arbeidsovereenkomst. Die had ik niet zien aankomen op 31 december.
Op 2 januari was er opnieuw mail, dit keer van de manager. Ze mailde alvast het programma van mijn eerste werkdag. Het wordt een rustige start van mijn werk daar. De nodige uitleg van deze en gene over het intranet. Het ophalen en prepareren van de bedrijfslaptop (voor de thuiswerk dag) en een gesprek met de manager om mee te beginnen. Het is pas de eerste keer sinds al die maanden die ik als (potentiële) werknemer in beeld was/ben bij de SVB dat we elkaar op kantoor treffen. Doordat ik deze week op dinsdag begin in plaats van op maandag valt mijn thuiswerk dag nu op woensdag in plaats van op dinsdag. Mijn werkschema ziet er normaal als volgt uit: maandag en donderdag op kantoor, dinsdag thuis werken. Woensdag en vrijdag vrij. Die vrije dagen zijn bestemd voor mijn freelance bezigheden, de boodschappen, etc.
Voorbereiding
Ik bedoel dit absoluut niet denigrerend richting mensen met een autismespectrumstoornis. Integendeel! Ook in mijn karakter zit een autistisch trekje. Ik ben een man van gewoonten en routines wanneer het maar kan. Vaste dagen voor de boodschappen, vaste wandelroutes, vaste tijden om te eten en maaltijden die wekelijks ook niet veel verschillen. Het biedt mij structuur om een dag naar tevredenheid in te vullen. Toen ik nog een pak jonger was, had ik moeite goed om te gaan met situaties die zo'n planning volledig door de war gooien. De laatste 20 jaar ben ik wel veel flexibeler geworden. Dankzij mijn contacten met anderen die geenszins een routinematig leven leidden en mijn eigen reizen door de EU. Die flexibiliteit is iets om te koesteren nu mijn werkweken ineens heel anders gaan verlopen dan de afgelopen jaren het geval was.
Ik heb mij de eerste dagen van 2025 met name geconcentreerd op een vlotte omgang met die veranderingen. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het uitdokteren van een andere strategie voor het doen van de boodschappen. Het is voor mij ondoenlijk om slechts één keer per week naar de AH te gaan en mijn winkelkar propvol te laden voor een hele week tegelijk. Met slechts één linkerhand en een beperkte draaglast gaat het niet anders dan dat ik meerdere keren per week de AH binnenstap om telkens een maximaal gewicht aan boodschappen mee te pakken. Het is vooral de drank die dit noodzakelijk maakt. Bezorging is duur. Bovendien wil ik niet uren zitten wachten op de bezorger.
Een ander voorbeeld betreft de maaltijden. Ik was thuis gewend maximaal drie uur te laten passeren tussen ontbijt en lunch. Die tijdspanne ga ik op werkdagen in Amstelveen nooit kunnen realiseren. Ik wil die dagen rond 09:00 uur op kantoor verschijnen. Wat inhoudt dat ik rond een uur of zes moet opstaan om niet alles overhaast te hoeven doen. Lunchpauze bij SVB start om 12:00 uur. Dat betekent dus een twee keer zo lang gat tussen ontbijt en lunch dan thuis. Ik heb me daarop voorbereid door het ontbijt significant uit te breiden. Normaal maakte ik daar niet veel werk van. Twee boterhammen of een schaal muesli. Sinds mijn terugkeer uit Antwerpen ben ik permanent overgestapt op een uitgebreider ontbijt zoals ik dat nuttig terwijl ik op reis ben. Op reis is dat heel omvangrijk, waardoor ik met de lunch niet veel hoef te eten (een mooie kostenbesparing op reis). Zo omvangrijk als op reis ontbijt ik thuis nog steeds niet, maar het is toch wel twee keer zoveel dan normaal gebruikelijk was. Een omvangrijker ontbijt houdt in dat het nu langer duurt. Het voordeel ervan is uiteraard dat ik voortaan langer kan teren op het ontbijt. Die langere tijdsduur voor het ontbijt is alvast ingecalculeerd in de totale tijd die ik ter beschikking ga hebben tussen het moment van opstaan en het moment van vertrek.
Laag stressniveau
Hoe staat het ten slotte met de stress? Een eerste werkdag in een nieuwe job zorgt nu eenmaal altijd voor spanning. Twee dagen voordat het zover is, merk ik nog weinig van stress. Ik heb me goed voorbereid en laat alles op mij afkomen. Het is ook wel een verschil of je een eerste werkdag in je eerste echte job start of al meerdere jobs achter de rug hebt.
De grootste stressfactor betreft de vraag hoe ik de laptop zonder ongelukken in mijn loft ga krijgen. Er hoort vast een laptoptas bij. Maar als die tas zonder schouderband is, moet ik hem in mijn handen dragen. Als er helemaal geen handvat aan zit, wordt dat uitermate gecompliceerd met één linkerhand die ik nodig heb om veilig in en uit tram en trein te stappen. Ik overweeg dus serieus op de eerste werkdag mijn reistas mee te nemen, zodat laptop en toebehoren daarin kunnen. Reistas gaat vervolgens over mijn schouders en Johan heeft zijn linkerhand vrij voor een veilige reis. Het is onorthodox, maar daar lig ik niet wakker van. Johan doet wat voor hem het beste werkt.
Volgende week komt mijn eerste werkweek ongetwijfeld op deze plek ter sprake. Aan het einde van die werkweek zal ik mij toch ook weer moeten beginnen buigen over dat tweede onderdeel van mijn re-integratie in Nederland: het vinden van een permanent woonadres.
Copyright tekst: Johan Peters, 05-01-2025 - ...
Reacties:
| Er zijn nog geen reacties op dit bericht geplaatst. |
Reageren: